เพราะเธอมีเจ้าของ มีคนจับจอง แต่ใจยังใฝ่ปอง แอบรัก เธอในใจ พี่บ่าวจึงต้องพ่ายแพ้เป็นแค่ชู้ทางใจ รักน้องช้าเกินไป พี่ชายจึงซมซาน

ตามอง มองตา สายตาล่ะมาจ้องมองกัน รู้สึกเสียวซ่าน อุรา จะแย้มเธอก็ไม่แย้ม จะยิ้มเธอก็ไม่ยิ้ม ล่ะได้แต่อมยิ้มแล้วมองหน้า ยามเมื่อเธอยิ้มมา พาส...

เพราะรักแท้ฉันมีได้แค่ครั้งเดียว เธอเท่านั้นที่ฉันยังคงจดจำไว้ในใจ หนึ่งใจที่ตัวฉันมี เธอเป็นคนได้ไป ไม่ต้องการใคร ไม่เหลือให้ใคร ลมหายใจยัง...

คนอย่างฉันถูกโยน... ทิ้ง... ขว้าง... กลับมีเธอ รับเอามาใส่ใจดูแล หยิบใจฉันขึ้นมาจากพื้น ช่วยชีวิตให้ยืน ได้เหมือนเดิม ขอบคุณ ที่เธอยอมรักกัน

โอ้ บ่เคยเห็น ทั้งบ่เคยเฮียน บ่อ่านบ่เขียน เพียรหนักแต่แรงงาน เพียรหนักแรงงาน ถางพงไถดงดิน หากินกับลมแดด ตะวันแผดลมฝน ทนอยู่บ่เคยหนี ผีเมือง...