มีบ้านเป็นหลังคาแดง อยู่มานมนาน ก็คือสถานพยาบาล อาการสมอง ยังมีความสุขทุกวัน กับการเหม่อมอง เกาะรั้วยองยอง รถราก่ายกอง ว่องไววกวน ทั้งถนนรถแคม

เพราะทุกครั้งที่เธอมีน้ำตา ดั่งฟ้าทลาย และทุกครั้งที่เธอต้องเสียใจ ดอกไม้ก็โรย อยากให้เธอ ได้เจอกับความสดใส อย่าเสียใจเลยเธอ

คืนนั้นคืนไหนใจแพ้ตัว คืนและวันอันน่ากลัวตัวแพ้ใจ ท่ามกลางแสงสีศิวิไลซ์ อาจหลงทางไปไม่ยากเย็น คืนนั้นคืนไหนใจเพ้อฝัน

ข้ามันลูกทุ่ง ข้านอนมุ้งสี่หู ข้าพูดเอ็งมึงกู ฟังดูก็ตรงหนักหนา ข้าชอบไทยเดิม ข้าส่งข้าเสริมคำพูดบ้านข้า ข้าแต่งกับเอ็งเอ็งเป็นของข้า ใครเรี...

ไม่ได้หวังว่าเธอ จะก้มมองคนธรรมดา ไม่ได้คิดคว้าดาวที่อยู่บนฟ้า แค่คนเดินดินคนธรรมดา ไม่มีราคา ไม่มีคุณค่าใด ไม่ใช่ผู้วิเศษ อย่างใคร ๆ มีแต่ต...