มะซังวะ ให้เซาฮักได้จั่งใด๋ ใจมันฮักไปเหมิดแล้ว บ่มีแนวให้แล่นหนี เจ้าผู้ดีมาใจร้าย คือเฮ็ดได้ เฮ็ดใจอ้ายให้หมองมัว รูปอ้ายซั่ว บ่ได่ซั่วฮอด...

คนที่รักร้างไกลนั้นเจ็บไม่นาน คนไม่รัก ใกล้กันช้ำใจยิ่งกว่า แต่ว่าหนทาง ทางของคน ไม่มีให้เลือกเท่าไหร่ เจ็บสักเท่าไร ก็ต้องรับมา

ไม่อยากถามเธอ ตรง ๆ ไม่อยากจะคิดมากเกินไป จะอยู่อย่างเข้าใจ ทุก ๆ อย่าง สิ่งที่เห็นมันคงไม่จริง ก็เพราะรักยอมห้ามใจ ที่จะไม่ถามว่าเธอมีใครไหม

ใจคนคอยทำไมมันเหงาอย่างนี้ แต่ละวินาทีทำไมเชื่องช้าจัง คนทางนี้นั้นคงทำได้แค่หวัง ได้แค่รอ ว่าคนทางนั้นจะคิดถึงกันบ้างไหม อยู่ห่างไกล เธอหนา...

ม่วนเอ้ย... โอ้โอ โอ้โอโฮะโอ โฮะโอโอ้น้อ โฮะโอโอ้น้อ โฮะโอโอ้น้อ โอโฮะโอโอ้น้อ โฮะโอโอ้น้อ โอ้น้อ โอ้น้อ ม่วนเอยม่วนเสียงกบ ร้องอ๊บอ๊บกล่อมล...