รถเมล์มีอยู่กี่สายคนก็มากมาย มีถนนอยู่กี่สายรถก็มากมี บนถนนทุกๆ สาย ดูมันวุ่นวาย ทําอย่างไรจะไปทัน ทำอย่างไรจะไปทันโรงเรียน

เธอปิดตาฉัน ด้วยคำว่ารักของเธอ ปิดตาฉัน แต่เธอเปิดใจให้ใคร รักเธอจนลืมทุกอย่าง ไม่เผื่อใจ เจ็บไปทั้งใจ เมื่อตอนที่มารู้ตัว

ชัดเจน นี่แหละรักที่พร้อมเป็นใจ ที่ไม่ใช่เป็นความรักที่ว่างเปล่า ที่เหงาเหมือนเงาที่เบลอ ๆ ชัดเจนนี่แหละรักที่โตเต็มใจ

แต่ฉันเป็นเพียง เปรียบฉันดังตะเกียงส่องทางใกล้ ๆ แค่แสงรำไร เปล่งแสงแรงเพียงไหนก็ไม่มีวันถึงเธอ ส่องดูทางแค่เอื้อมก็พอ จะเห็นเป็นทางรำไร ส่อ...

เด็กน้อยคอยครูกรรณิการ์กลับ ปูชนีย์ไปลับไม่กลับมา นี้คือผลพวกของการศึกษา ครูไม่กลับมารับหน้าที่ครู กรรณิการ์ โอ้ ครู กรรณิการ์