จะน้อยคน ที่หลุดพ้น จากความเป็นคน ไม่มีเยื่อใยสักอย่าง คนเราเกิดมาเป็นผ้าขาว สะสมรอยยับรอยเปื้อนจนเก่า จนมันเป็นสีเทา จนมันดำสนิท จนมันเป็นส...

พ่อ เป็นมากกว่าพ่อคนไหน พ่อเป็นหนึ่ง ในในตลอดเวลา เป็นภาพจำ งดงามอยู่ในสายตา เป็นแรงศรัทธา แรงกล้าอยู่ในหัวใจ

ยามราตรี หัวใจยังไม่ตื่น ยามค่ำคืน แสงไฟดาวริบหรี่ ยามหลับตา กลับคิดถึงอีกครั้ง ผู้คนหลับไหล เหม่อลอยไปจนเช้า ในกองฟืน ถึงไกลยังได้กลิ่น

เย็นฝนพรำ พร่างพรู สู่พฤกษา พรมไม้ป่า สดใสในวสันต์ หัวใจเรา ฉ่ำชื่นเช่นดังคืนวัน ฝันและใฝ่ โลกใหม่ ต้องเป็นของเรา ยามฝนหลั่ง เมฆบังบดทิวเขา

แต่ว่า โอ โอ่ โอ่ ๆ ใจสิขาด ฮอน ๆ เจ้ามาเมินบ่สะออน ควงบ่าว มาเซิ่นมาฮ่อน มาอวดทั่วหมู่บ้าน โอ ๆ มาเป็นตาออนซอน