เนิ่นนานเท่าไรเฝ้าหาคำตอบ กลับพบความจริงที่ใจไม่อยากจะรู้เลย เห็นเธอกับตาแต่ฉันไม่อาจ จะคว้ามือเธอมากุมเอาไว้แนบกาย ก็รัก... เธอ เบาเหลือเกิ...

ตา ของเธอ ที่เธอมองมา เหมือนมี คลื่นแรงช็อตใจ ให้ละลายโดนสะกด เตือนตัวเอง อย่าเผลอรักเธอ อย่า อย่าไปเผลอ จ้องตาของเธอ อย่าไปคิด ลองดีอยากเจอ...

ถึงเวลา ปล่อยเธอไปตามทาง ถึงเวลา ปล่อยให้มันเป็นไป แม้หัวใจ อาจจะมีน้ำตา แต่ถึงเวลาปล่อยเธอไป ปล่อยเธอไป ไม่ว่าฉันจะอยู่หนใด หากวันไหนเธอต้อ...

This is the vacation time เวลานี้ช่างมีความหมาย หยุดชีวิตช้า ๆ และพักผ่อน หยุดความจริงร้าย ๆ ทิ้งเอาไว้ก่อน This is the vacation time

ขอหนุนตักนาง จนสางอรุโณทัย ยอมแม้สิ้นใจ เซ่นสรวงแด่ปวงเทวา คอยเจ้า แม้เงาไม่เห็นเจ้ามา พี่นี้มีเพียงน้ำตา รินหลั่งลารากไม้ไทรงาม