สอย ๆ ละพี่น้องฟังสอย ผู้สาวส่ำน้อย เพิ่นว่าเพิ่นมักคนหล่อ บ่สนใจอ้ายแน ผู้ที่นั่งจ้อก้อ โอ้ตาละน่ายแท้ละนอ ถึงหน้าบ่หล่อแต่ฮักจริง

ทุยเอ๋ย เอ็งรู้หรือเปล่า ว่าข้าปวดร้าว หัวใจใครรอ รอผ้าห่ม จากสาวเคลียคลอ รอผ้าห่ม จากสาวเคลียคลอ เห็นใจแล้วล่ะก็ จะให้รอไปถึงไหน

เพียง อยากจะขอเธอ รอฉันก่อน รอให้ฉันพร้อม ยอมให้ฉันหายใจ แต่คงไม่นาน คงพร้อมเดินใหม่ อย่าเพิ่งรีบหายไป ให้ฉันพักหายใจ สักที

ถาม ฉันต้องถาม ด้วยคำถามเดิม ๆ ที่ฉัน ถาม เธอทุกวัน ทุกทีที่มีโอกาสถาม อยากให้เธอ นั้นช่วยตอบ ถึงจะรักหรือไม่รักก็ตาม แต่อย่าปล่อย ให้ฉันถาม...

จะชักชวนคนงาม ให้หนีตามมันก็ไม่เข้าที อ่ะพ่อแม่ก็คงหวังดี อยากให้มีหน้าตา ขอต่อสักคำขำคม พอให้สมราคา ไม่น่ามีปัญหา เพราะสองเรานั้นก็เข้าใจ