ปลายสุดขอบฟ้า ช่างดูห่างไกล เกินจะทนไหว หากฉันต้องเดินไปลำพัง แสงตะวันรอนรอน ที่ส่องอาจจะร้อนเกิน หากว่าเธอเมินร่วมทาง เธออาจสับสน บนความอ่อ...

หยุดความรักเอาไว้เท่านี้พอก่อนดีไหม ถ้าใจอ่อนล้า อย่ามัวเสียเวลากับรักเดิม ๆ ที่เธอไม่มั่นใจ หากยิ่งฝืนจะยิ่งเจ็บช้ำ ยิ่งตอกยิ่งย้ำให้ยิ่งปว...

ไอ้ฉันแค่เศษดินเธออย่าลดตัวลงมา เธออยู่ถึงบนฟ้าอย่าเสียเวลากับฉันเลย ดอกฟ้าคงสูงไปตัวฉันคงต้องตัดใจ เราต่างกันแค่ไหนถามคนบ้ามันยังรู้เลย

ให้โกหกเธอก็ทำไม่ลง ให้พูด ตรง ๆ ก็คงไม่ได้ จะบอกกับเธอได้อย่างไร อึดอัดใจอยู่เรื่อยมา ฉันทำอะไรที่มันไม่ดี ฉันมีอีกคนที่รักมากกว่า

อะไรหรือที่เธอใฝ่ฝัน อะไรหรือที่ฉันขาดไป บอกได้ไหมทำไมจึงทิ้งไป ไม่เข้าใจ กัดฟันยืนฝืนทรมาน แต่ความหลังฝังใจผูกพัน