ปล่อยเธอหลุดมือไปแล้ว เข้าใจแล้วเธอคงไม่ย้อนมา ต่อให้ฉันร้องไห้กี่น้ำตา ไม่ทันแล้ว ฉันคงต้องรับความจริง ว่าปล่อยลูกโป่งลอยไปแล้ว ผิดที่ฉันกอ...

อยู่บนโลกเดียวกัน มีเพียงชั้นบรรยากาศเป็นหลังคา อยู่ในเช้าวันจันทร์เดือนพฤษภาเดียวกัน เธอและฉันส้นเท้าก็เหยียบบนพื้นดิน

โศกไทรโศกเจ้าซบลงแผ่นดิน ให้ดินให้ฟ้าให้ลมช่วยปลอบโยน โศกไทรโศกไม่งามอย่างไทรงาม แต่น้ำใจเจ้างามเกินเอ่ยรำพัน

จึงเป็นสะพานไม่มั่นคง พร้อมผุพังลงล่มลงคงคา แต่เธอก็จับมือฉัน ร่วมก้าวมา สองใจศรัทธา แม้จมลงไม่ปล่อยมือ จึงเป็นสะพาน ที่ทอดยาว เหน็บหนาวไร้แ...

หัวใจผมว่างให้คุณมานั่งบงการ ให้คุณชี้นิ้วใช้งาน แล้วแต่คุณนั้นจะขู่หรือข่ม ผมขอรับใช้อยู่กับคุณนายที่ผมนิยม ถ้าหากคุณเห็นเหมาะสม มาจองใจผมเ...