ว่าไม่มีอีกแล้ว ไม่มีกันอีกแล้ว ไม่มีวัน ที่ฉันและเธอนั้นจะรักกัน แค่อยากให้ความฝันที่มีทั้งหมดทั้งหัวใจ ให้ย้อนคืนมาใหม่จะได้ไหม

ท้องฟ้า ยังอยู่ห่างไกล แล้วตัวเธอก็จากไป สายตาพลันสว่างขึ้นมา ฝนโปรยปรายและผ่านไป เห็นความจริงที่ผ่านมา ย้ำเตือนให้ฉันจำเอาไว้ ทุกเวลา

นี่คือคำขอ… จากว่าที่คนถูกทิ้ง ยังรับไม่ได้จริง ๆ กับสิ่งที่เธอจะทำ นี่เป็นคำขอ จากคนรอตำแหน่งความช้ำ ลบเธอจากความทรงจำ ไม่รู้ต้องทำอย่างไร

รัก ที่มีให้กันในวันก่อน ไม่เคยเลือนลาง จางไปกว่านั้น รัก กลับดูเหมือนเพิ่มขึ้นทุกวัน ยิ่งนานก็ยิ่งผูกพัน มีฉันต้องมีเธอ คู่ชีวิตที่มอบใจ คน...

สู่ฟ้าวิมานพบพานดาวเดือน ยังคงเป็นเพื่อนมิเลือนห่างหาย ชั่วฟ้าราตรีไม่มีแหนงหน่าย หากเสื่อมสลายคงเป็นใจคน คนเอยมักใจเปลี่ยนแปลง