ฉันต้องอกหัก ก็เพราะรักเมีย ยอมเสียเธอไป ทั้งที่ใจไม่ปรารถนา ฉันทำเธอเจ็บ เจ็บจนมีน้ำตา อยากให้เธอรู้ว่า ฉันช้ำอุราแค่ไหน...

เป็นเทวดา แล้วใยต้องมาเดินดิน ลืมเพดานดิน ถึงกินข้าวแกงทุกมื้อ เจียมตัวตน เพราะเราเป็นคน ซื่อ ๆ สองมือนี่สร้างตัวเอง

บนทางเดินที่มีขวากหนาม ถ้าเธอคร้าน ถอยไปฉันคงเก้อ ฉันยังพร้อมช่วยเธอเสมอ เพียงตัวเธอ ไม่หนีไปเสียก่อน จะปลอบดวงใจให้เธอหายร้าวราน

เมื่อไหร่หนอจันทร์ จะงาม ข้าคอยเพราะความโศกเศร้า ข้าครวญถึงคราว คราเมื่อ สองเรา รักเฝ้า พนอต่อกัน ชื่นหทัยจะเปรียบรักใด ชื่น

ผ้าผวยร้อยผืน ไม่ชื่นเหมือนน้องอยู่ใกล้ ดูดอุร้อยไห ไม่คลายหนาวได้หรอกหนา ห่างน้องพี่ต้องหนาวหนักอุรา คอยนับวันเวลาจะกลับมาอบไอรักเก่า