ลมยังครางครวญ พาใจป่วนปั่น หนาว หนาว หนาว คราวก่อนนั้นฉันเคียงนอน อกที่ป้องกันลม เคยสุขเคยสมแสนอาวรณ์ ใจรอนรอน นอนกอดหมอนอยู่เดียวดาย จงเอ็น...

เธอเหมืองนางฟ้า แต่เธอไม่สาไหร อยู่กันไปใจก็ทรมาน คบกันไปเธอก็ไม่เห็นหัวฉัน ทําเหมือนฉันไม่มีตัวตน เธอคิดว่าสวยแร้วเลือกได้ใช่หม้าย ไปตะไป ๆ...

อากาศ ร้อน ๆ ตอน บ่าย ๆ กับวันสุดท้ายที่เธอลาไป ภาพเธอ เก่า ๆ ยังหลอน ยิ่งทำให้ร้อน ข้างในหัวใจ ทำไมมันร้อนห้ามไม่อยู่ ก็ยังไม่รู้ว่าเพราะอะไร

ชั่วฟ้าดินสลาย สัญญาใจคนไหนบอก รักแล้วไม่ลวงหลอก คนที่บอกอยู่ที่ไหน ก็ฟ้ายังฟ้าอยู่ ดินก็ดูไม่เป็นไร แล้วรักก็จากไปที่สลายคือใจคน

เคยบอกให้แล้ว ว่าน้องบ่เคยฮักใคร ตั้งหลักหัวใจ รับความผิดหวังบ่ทัน คำว่าฮัก เคยฟังจากอ้ายเท่านั้น เผลอใจวาดฝัน จนมาเจ็บในวันนี้ จะเก็บอ้ายไว...