มีนิทานนมนานกาเล ปูนาขาเกตัวใหญ่ซะไม่มี เอามือไปจับปูก็งับทันที จะทำยังไงเอาไม้ไล่ตี ตีก็ตีไม่ถูก ถูกก็ไม่ตั้งใจตี ปูมีขามากมายแต่ทำไมหัวปูม...

โอ้ บ่เคยเห็น ทั้งบ่เคยเฮียน บ่อ่านบ่เขียน เพียรหนักแต่แรงงาน เพียรหนักแรงงาน ถางพงไถดงดิน หากินกับลมแดด ตะวันแผดลมฝน ทนอยู่บ่เคยหนี ผีเมือง...

ปวดใจดังไฟสุมทรวงทะลวงอกฉัน เมื่อเธอมาตัดสัมพันธ์เอาเมื่อสายไป ใครไหนจะทันตั้งตัว ยั้งหัวใจ หลอกให้หลงงมงาย ใจสุดแสนดำ

ได้เจอะคนเล็บแดงแดง ปากแดงแก้มแดงแดงที่ในเมืองหลวง ทิ้งให้สาวนานอนน้ำตาเอ่อทรวง คนซื่อชื่อรวง เขาเลยไม่ห่วงไม่สน

หากคำสัญญา มันทำให้เธอทุกข์ใจ ก็แค่ทิ้งมันไป อย่าอยู่เพื่อคำสัญญา เมื่อเธอเจอใครที่ดีกว่า อย่าอยู่เพื่อคำสัญญา ลม ๆ แล้ง ๆ ไม่มีค่า