น้ำตาหน้าด้าน บ่ยั่นเจ้าของยังอาย คนเขาทำลาย เขายิ่ง ประณามตามหลัง ห้ามเขาบ่ได้ ยังหาบน้ำตาบ่ฟัง ไหลมาเฮ็ดหยัง เป็นตะตังถึงน้อน้ำตา เศร้าแน่...

กลับมาเต๊อะอี่นาย คืนกลับมาแม่สาย อ้ายพร้อมจะอภัย ที่แล้วมา กลับมาเต๊อะอี่นาย คืนกลับมาแม่สาย อ้ายนี้ยังคอย อี่น้องนั้นคืนบ้านเฮา

ไอ้ฉันแค่เศษดินเธออย่าลดตัวลงมา เธออยู่ถึงบนฟ้าอย่าเสียเวลากับฉันเลย ดอกฟ้าคงสูงไปตัวฉันคงต้องตัดใจ เราต่างกันแค่ไหนถามคนบ้ามันยังรู้เลย

ยืนบนความเป็นธรรม ส่องนำด้วยสัจจะ ภายในความเป็นธรรมคนจดจำติดตา ตายสิบเพื่อเกิดแสนถมแทนผู้สูญดับ เคียวคมประกายแสงจรัสแรงคมกล้า

โอป่าซางเจ้าเอ๋ย เพิ่งเคยได้ไปครั้งเดียว หัวใจโน้มเหนี่ยวรัญจวน เพียงได้เห็น เสมือนเป็น บุญชักชวน ใจฉันป่วน เมื่อหวนคิดถึงป่าซาง