คั่นซาดหน้ามี พุ่นล่ะคนดี จั่งพ้อกันใหม่ ซาดนี้อ้าย ผลาบ่หลาย เพิ่นปั้นแต่งไว้แค่ให้ เฮาได้ฮู้จัก เพิ่นให้อ้ายฮัก ให้อ้ายฮ้องไห้ ให้อ้ายเสีย...

คนเดินถนนคนหนึ่ง... มันจะทำให้เธอซึ้งจนเป็นสุข ได้สักเท่าไหร่ แค่เพียงดอกไม้ริมทาง... เธอจะมองมันสวยถึงเมื่อไหร่ เมื่อไหร่ไม่รู้

เพี้ยง อีมังป๊อด ถึงยอมให้กอดแต่ต้องเสียเงินมั่ง หมดกระเป๋ารักเรารุงรัง เป่าจนตาตั้งจนหมดกำลังภายใน โอม เพี้ยง เมตตามหา นิยม

เจ้ากลับมาอ้ายดีใจ แต่กลับไปจะดีกว่า ก็เสียไปแล้วน้ำตา จะหวนกลับมาซ้ำเติมทำไม เขาก็ดีพร้อม พร้อมจะดูแลเธออีกยาวไกล อย่าห่วงคนที่แพ้พ่าย หน้า...

แดด รอน ๆ หากทินกรจะลาโลกไป ไกล ความรักเราคง อยู่ คู่ กัน ไป ในหัวใจคงอยู่ คู่ เชย ชม แต่ก่อนเคยคลอเคลียกัน ทุกวันคืนรี่นอุรา