เปลวไฟแผดเผาแล้วเมืองใต้ ลาลับหายตายจากกัน บ้านนี้เมืองนี้แผ่นดินนี้เป็นของใคร แล้วฉันจะไปอยู่ไหน ที่ตรงไหนไม่ฆ่ากัน

กิ่งใบแห้งเหี่ยว ร่วงโรยหม่นหมอง ทรุดโทรมไม่เรือรอง สิ้นปองจากชู้เชยชื่น ลั่นทมช้ำสุดระกำจำกล้ำกลืน โชยกลิ่นเพียงชั่วคืน ระรื่นหอมจรภมรไม่มอง

ติดปีกให้ความคิดถึง ไปหาคนที่ห่างไกล ผูกโบว์ให้ความห่วงใย ส่งไปยังที่แห่งหนึ่ง จะมีถ้อยคำมากมาย ที่ใช้แทนความคิดถึง แต่ก็คงไม่มีสักคำหนึ่ง จ...

ถามใจตัวเองทุกวัน เบื่อไหมที่รักเธอ แต่มันยืนยันเมือนเดิม เธออยู่ในลมหายใจ ถามใจตัวเองทุกที ไม่คิดจะรักใคร อีกนานสักเท่าไหร่ ใจก็ยังไม่รักคน...

จากคนที่เคยเคียงข้างเธอที่เธอให้ความสำคัญก็คิดว่าเราผูกพันแต่แล้วไม่เป็นอย่างนั้นเมื่อมันเป็นแค่เกมส์ของเธอเธอบอกอะไรก็เชื่อเธอก็เพราะรักเธอ...