แล้วฉันล่ะ ใครเคยเข้าใจฉันไหม แล้วฉันล่ะ ใครเคยคิดถึงฉันไหม ฉันต้องนอน กับชาย ที่ฉันไม่เคยรู้จัก ฉันต้องพลี ร่างกาย แลกเงิน เลี้ยงใครต่อใคร ...

นานมาแล้ว เราจากกัน โอ้คืนวัน นั้นแสนหน่วงหนัก ดั่งทุ่งแล้ง ที่ไร้เพิงพัก ดั่งภูสูง ที่สูงสุดสอย โอ้ยอดรัก ฉันกลับมา ดั่งชีวา ที่เคยล่องลอย

ปีนลงกลับมาคว้าผ้าเสื้อใส่ ฉันทนไม่ได้ ต้องไปให้ไกลลูกตา จะไปให้พ้น เกลียดคนที่ห้องเบอร์ห้า อยู่ทำไมให้ช้ำอุรา ลาแล้วลาเบอร์ห้าหลอกลวง

ฝากพ่อขุนรามฯ ช่วยดูตามคุ้มครองเธอด้วย อย่าให้คนรวย ทำให้เธอ ต้องเสียน้ำตา จากห้วงหัวใจ ของชายไร้ปริญญา ขอจงมีสุขเถิดหนา หนุ่มบ้านนานั้นยอมป...

สา ละวัน เดินหน้า เดินหน้า เดินหน้า สาละวัน เดินหน้าหน่อย สา ละวันเอ๊ย เดินหน้าแล้ว ตาซ้อนเล็กน้อย เจ้าผู้สาวร่างน้อย ลอยหน้า ต่อไป