ก็ต่อให้เธอจะอยู่บนฟ้า แสนไกล ไม่ว่าจะห่างแค่ไหน ไม่หวั่น ต่อให้เธอเป็นนางฟ้า ไม่สำคัญ ไม่เกิน กว่าใจฉัน ที่มี แม้ต้องเอาชีวิต แลกกับเธอคนนี...

เพราะว่าเธอนั้นคือดวงใจของฉัน ที่ทำให้ทุก ๆ วันฉันเดินสู้ต่อ ต้องล้มแล้วลุกเท่าไรไม่เคยจะท้อ ไม่เคยหวั่นไหว ขอเพียงยังมีเธออยู่ด้วยกัน ตลอดไป

แม้ยามเพชรหยาดจากฟ้า ร่วงลงมาฟ้าคงไหวหวั่น ดวงดาวก็พลอยเศร้าโศกศัลย์ มิอาจกั้นน้ำตาอาลัย เอื้อมมือคว้าหยาดเพชรแก้ว เผลอรักแล้วจึงฝันใฝ่ หยาด...

มองตาก็รู้ว่าเธอไม่เหลือเยื่อใย ใจเธอนั้นพร้อมเดินไป กับใครอีกคนที่เข้ามา บทเธออยากทิ้งเธอทำได้อย่างเฉยชา สักคำเธอยังไม่พูดมา เธอบอกลาด้วยกา...

อยากโผเข้าหาอ้อมกอด อยากอ้อนออดถามความเก่า คิดถึง ฉันบ้างหรือเปล่า เธอยังเหมือนชายคนเก่าอยู่ หรือเปล่าหนอ แต่พอนึกขึ้นมาได้ ใจเหี่ยวหายเหมือ...