เธอเป็นดอกฟ้า รู้ไหมว่าเราเป็นดั่งทาสเทวี แม้ไม่ปรานีทาสนี้คงระทมอยู่เรื่อยไป รอฉันรอด้วยใจวิงวอน ขอบังอรเมตตารักฝากใจ เพียง ยิ้มสักนิดฤทัย

บ่มีอีหยังมาพังทลาย ความฮักเฮาสองลงได้ แม้ดินสลายยังมั่นคงคือจั่งตอนเริ่ม ฮักที่แลก ด้วยแหกกฏฟ้า ถึงมีน้ำตาเข้ามาแต่งเติม ความปวดร้าวสิเข้าม...

กลับไปเยี่ยมวันวัยเยาว์ เจ้าเด็กน้อยผมสีเทา ลืมไปมองชีวิตเคยงามอย่างไร สุขและทุกข์ที่พบผ่าน ฝันที่หวานและขมใจ ผ่านมาเพื่อพ้นไป เท่านั้นจริง ๆ

เศษใจเหลือเหลือ ถ้าเธอยังคงเผื่อเอาไว้ ถ้าเธอยังไม่แน่ใจ เก็บไว้ให้ฉันได้รึเปล่า ให้ฉันมีความหวังสักนิด ได้มีสิทธิ์แค่นี้ก็เอา แม้ว่าเธอจะชอ...

มันทรมานเมื่อฉันต้องขาดเธอ มันจะตาย ลมหายใจจะหมด น้ำตาไหลหลั่ง หลั่งไหลเป็นทาง ทรมานชีวิตที่ขาดเธอ ต้องอยู่กับลมหายใจแผ่วแผ่ว