ว่าน้องหยิ่ง ที่จริงไม่ใช่ดอกหนา ด้วยใจฉันรักมั่นไม่เสื่อมศรัทธา ยังจำล่ะคำมั่นสัญญา ตราบชีวานี้ยังจดจำ มองดูโบว์ผูกผม เป็นปมโบว์สีชมพู

โอ้เรา เอ๋ยเราเฝ้าคิดถึงใจจะขาด แต่เราไม่อาจ ทำตามความประสงค์ ความเป็นชาย สอนใจให้ทะนง จึงต้องปลงเจ็บปวดร้าวเศร้าดวงใจ

ถึงกูจะร้าย กูก็รักไม่น้อยกว่าเขา แล้วเหตุใดเล่า จึงเป็นตัวเราที่แพ้เสมอ ทุก ๆ อย่างทุกการกระทำเพียงหวังให้เธอ หันมาเจอะเจอ หันมาจ้องมองและล...

เธอจะอยู่กับฉันตลอดไป ไม่ว่าอีกนานแสนนาน นานเท่าไรไม่ลืมเลือน ความทรงจำจะย้ำและช่วยเตือน เราต่างผูกพันด้วยรักตลอดไป

ได้ยินไหมเพื่อนคนหนึ่ง มันแอบหึงเธอ ใครแอบรักเธออยู่... ฮู้ ทำไมไม่รู้ไม่เข้าใจ ถึงแม้ว่าในทุกวันจะตัวติดกัน แต่ใจมันช่างห่างไกล