ลืมหม่าข้าวให้อีแม่ กะเลยต้องถืกไม้แส้ ฟาดลงกลางหลังคักแน่ ขาอ่อนแอแล้นอนเกือกขี้ดิน ลืมหม่าข้าวให้อีแม่ กะเลยต้องถืกไม้แส้ คือมาเคียดคักแท้...

พื้นที่ทับซ้อนจนได้ถอดถอนใจ ออกมาไกลให้ไกลตา คันแม่นอยู่ต่อหน้า ย้านน้ำตาที่มีมันบ่พอ พื้นที่ทับซ้อน ซ่อนใจ อยู่ไปกะไร้ค่า ถอนโตถอยให้ไกล

เฝ้าแต่ครวญสั่งคำ แม้เรือ ลอยลำ ไป พบคนที่เคยซึ้งใจ ขอเรือ นำเธอมาให้ที ตะวันเมื่อจมแผ่นน้ำ สายชลงาม ดั่งกำ มะหยี่ โอ้ว่าดาว ว่าดาวดวงนี้ แส...

เพราะเธอทำให้หวั่นใจ ยิ่งวัดใจเธอยิ่งรู้ แอบซ่อนความ หลอกลวงไว้ลึกลึกภายใน เธอต้องการเพียงหลอกใช้ ตั้งใจทำทุกอย่าง หวังดีต่อเธอ แล้วเธอทำฉัน...

จะทิ้งฉันแล้วใช่ไหม เห็นเธอบอกใครต่อใคร ว่าเราจะจบ เธอพบคนดีดี ที่ผ่านเข้ามา หากคิดว่ารักของฉัน หมดความสำคัญ ก็ให้บอกมา เมื่อเธอพบใครดีกว่า