เจ้าเคยยิ้มเคยแย้มเบิกบาน สนุกสนานท่ามกลางผองเพื่อน เคยพูดเตือนและสนทนา เจ้าเคยฝันถึงวันที่ดี มาบัดนี้มิอาจพบหน้า ดูใกล้ตาแต่แล้วไกลตีน

เลยเก็บใจเอาไว้รอ คนที่พอดีทุกอย่างเข้ากับฉัน คนที่มีหัวใจเหมือนกัน คนนั้นเป็นเธอได้ไหม ก็หัวใจมันบอก ยอมทุกสิ่งยอมทุกอย่างให้กับเธอ แม้ปลาย...

วิญญาณแห่งความหลัง วิญญาณเมื่อคราวทุกข์ลำเค็ญ คนต้องเวียนยากเข็ญ ด้วยความอยากเห็นสังคมดีงาม

เก็บเธอไว้ ข้างในจนลึกสุดใจ ได้คิดถึงเธออีกคราว เมื่อวันที่เหงาจับใจ ไม่มีใครฉันยังมีเธอ รู้เพียงอย่างเดียวว่ายังมีเธอ อยู่ในความทรงจำ

ห่างไกลกันตั้งหลายโล ทำได้ก็แค่โทรหา อยากเจออยากเห็นหน้า อยากสบตาทุกนาที ได้ไหมไอ้ใบปริญญา เธอบอกเราให้คอยเธออยู่ 5 ปี สุกท้ายถ้ายังไม่ได้ดี