ฉันเป็นได้แค่แสง เป็นแค่แสงบั้งไฟ ผ่านมาแล้วผ่านไป พอไฟมอดกะส่ำนั้น งามอยู่ได้บ่ดน ให้เธอได้เชยได้ชมแค่นั้น แสงบ่มีพลัง สิเฮ็ดให้เธอนั้นเผลอ...

ออกไปพัก ถ้าเหนื่อยใจ ให้เกลียวคลื่นท้องฟ้าพัดใจไป หลีกหนีความวุ่นวาย ที่มาแล้วให้ผ่านไป ลืมเถอะลืมมันไปไม่ต้องห่วง แล้วค่อยก้าวเดินต่อ

เพียงลำพัง เรานี้พอใจ ไม่เคยคิดร้ายใครก่อน ใครมาดีเราก็ดีไป หากมาร้ายร้ายคืนไปเช่นกัน หลับไปเพียงครึ่งคืนก็ตื่นพอ ต่อเรื่องราวพรุ่งนี้เป็นไร

เว้าแบบบ่อาย ฆ่าให้ตายก็ยังคึดฮอด คงจำอ้ายไปตลอด จำฮอยกอดจนฮอดวันตาย อยากลืมให้จบ แล้วเดินหลบเส้นทางร้างไกล บ่ฮู้อีกนานเท่าใด สิตัดใจลืมอ้าย...

ยามเจ็บไข้ ร่างกายสั่นสะท้าน เพราะต้องใช้แรงงาน ยิ่งกว่าใช้แรงวัว คนทุกคนต้องทํางานเหมือนควาย แต่หนี้สินยังมากมาย เกิดเป็นควายดีกว่าคน