สุดท้ายก็ยอมให้เธอหลอก ... อยู่ดี ไม่จำสักที ว่าเธอคนนี้แหละที่ทิ้งฉัน ร้องไห้ฟูมฟาย ต้องนอนเสียใจ ก็เธอทั้งนั้น สมองอยากเกลียดเธอเหมือนกัน ...

ฉันนั้นเหงา คุยกับความรู้สึก หนาวลึก ๆ ด้วยความคิดถึงเธอ และทุกครั้ง หัวใจมันก็เผลอ เผลอตัวเรียกชื่อเธอ

หวนคิดคํานึงถึงตอน ที่ฉันเข้ามาบางกอก เรื่องราวข่าวคราวบ้านนอก นั้นดูจะมีความหมาย เปรียบเมืองเป็นรถเป็นเรือ อย่างเราเป็นเกวียนเทียมควาย

เธอสั่งให้รอ ฉันก็รอ อย่างมีจุดหมาย และไม่มีใคร ทำให้ใจ เธอเปลี่ยนไปแน่นอน ถึงจะเหน็บหนาว เหงาเพียงใด ไม่ทำให้เธอใจอ่อน ถึงแดดลมร้อน ขอเพียง...

ห่างกัน... แปรผันบอกรักคนอื่น ข้ามคืน... หยิบยื่นความสาวให้ชม ดอกไม้กลิ่นแรง ล่อแมงตัวผู้มาดม แลกร่างเสพสม ยอมตรม เพื่อหารักจริง