ตั้งแต่วันที่เธอไม่อยู่ ชีวิตก็ดูแปลกไป พยายามฝืนใจ ยอมรับความจริงให้ไหว แต่บางคราวน้ำตายังเอ่อ ไม่รู้ต้องทำอย่างไร หวังในใจ จะได้พบกัน ซักว...

จะไม่เอ่ยถามสักคำ จะไม่ตอกย้ำซ้ำเติมหัวใจ จะโอบกอดเธอแม้ว่าเธอเคยกอดใคร ไม่เป็นไร ฉันรับได้ทุกอย่าง ฉันจับมือเธอ ด้วยมือที่ชุ่มเหงื่อ

อ้ายบ่อได้ปึกปานได๋ หัวใจกะเลยบาดเจ็บ ถ้าเป็นไปตามสเต็ป อีกหน่อยน้องคงถิ่มกัน จั่งได๋อ้ายกะช้ำ เพราะคำตั๋วใจรายวัน หากน้องชอบเขาคนนั้น กะบอก...

เพราะชีวิตนั้นสั้นนัก... ผ่านพบแล้วพลันผ่านไป... แต่อาจหลงเหลือริ้วรอย... ฝังลึกในความทรงจำ... เคยมีบ้างมั้ยใครหนอ... ผ่านพบแล้วพลันผูกพัน.....

จากวันที่เลิกกันไปก็ยังเฝ้าห่วงเสมอไม่ไปไหน จนวันที่เธอมีใคร ที่ทำให้ช้ำในใจจากความรัก ที่ผิดหวังมาอีกครั้ง อยากจับมือเธอมาวางไว้ที่ตรงหัวใจ...