รักลานหรือเจ้ารวนเร เจ้าลืมลานเท ลานเก่าลานรักไปใย โอ้ลานเทไม่เทถอดใจ ทิ้งความอาลัย ฝากไว้บนฝั่งลานเท ฝั่งกว้างว่างวุ้ง พี่มองสุดคุ้งตรอมตรม

เธอ หัวใจกระดาษ เบาเบาก็ขาด เบาเบาก็ปลิว เธอ หัวใจกระดาษ เบาเบาก็ขาด แค่ลมบางเบาก็ปลิว เคว้งคว้างล่องลอยตามสายลมรัก ของคนเรื่อยไป แค่เธอพอใจ

ถึงแม้เจ็บช้ำสักเท่าไหร่ ยังรู้สึกดีที่หัวใจ ไม่ลืมภาพเธอ ชีวิตยังเหลือความสวยงาม ให้ฉันจดจำได้เสมอ ยังคง มีเธอในหัวใจ อยู่เหมือนเดิม รักเธอ...

ชะนีน้อย ๆ มันก็ห้อยกิ่งไม้ ร้องรำพิไรอยู่บนยอดยาง บ้างหวนพระทัยให้ละทาง คิดถึงสุรางค์ที่เคย เลี้ยงสอน เอ่ยแจ้ว ๆ ว่าแว่วเสียงเสนาะสำเนียงชะ...

ถูกกักขัง ไว้ในกรงทอง ปล่อยให้ฉันตาย ไม่ให้ฉันบิน อยู่แต่ความรัก ถูกขังในใจเธอ แต่คงไม่นาน ก็คงต้องไป ความจริงฉันเอง อยากจะหนี ไปให้ไกล