ก็เลยต้องนอนคนเดียว เปล่าเปลี่ยววังเวง จะกอดตัวเองก็ตะขิดตะขวงใจ เสียแรงที่เกิดเป็นคน แต่กลับไม่เคยโดนใคร เค้ากอด

วัน ไหนว่างให้มาบางกรวย รวย ไม่รวยไม่เคยล่วงล้ำ ยัง เป็นหนึ่งบ่นถึงประจำ ไม่เคยลืมคำ คนลำลูกกา เธอ ย้ายไปดวงใจแทบป่น โอ้สาวเมืองนนท์

เวทีแห่งนี้ ไม่มีพี่เลี้ยงจะคอยเสี้ยมสอน จะเดือดจะร้อน ต้องทนฝึกไว้ให้ใจเข้มแข็ง อาจจะแทนน้ำตา แทนน้ำตาหลั่งไหล เสี่ยงลงทุนหัวใจ ทุนหัวใจ ขา...

อาจจะเจอคนเดินวนอยู่มากมาย อาจจะพบตัวเรารวมอยู่ในนั้นได้ กว่าจะรู้ตัวบางทีอาจจะสาย สิ่งที่ดูคล้าย มองดูคล้าย ร่างกายเธอคล้ายใคร

ค่ำคืนนี้ ไม่มีพระจันทร์ ฉายส่อง เหมือนขาดรักคู่ เคยชิดใกล้ ทุกค่ำคืนฝืน ยืนเดียวดาย เปลี่ยวกาย เปลี่ยวใจ เฝ้ามองฟ้าหาดวงดารา แทนเจ้า