อยากให้สายลมช่วยกล่อม ให้ฉันนอนตาหลับ ให้ฉันลืมหมดทุก ๆ สิ่ง อยากจะฝันดีไม่ตื่น ขึ้นมาพบความ เป็นจริง ชีวิตที่ไม่มีเธอ ไม่มีหัวใจ

มีแฟน กับเขา หนึ่งคน หน้า มล เรียนราม คำแหงปีสี่ คนลูกน้ำเค็ม เหมือนกัน เคยมีสัมพันธ์ หลายปี ป่านนี้เขาลืม เราแล้วก็ไม่รู้

จากเธอมาใช่ว่าไม่รัก  ก็อุปสรรคมันแสนมากมาย ปวดทั้งใจ ปวดทั้งกาย เธอคงคล้าย กับฉันเหมือนกัน คืนนี้เธอคงเหงาใช่ไหม คนรักเธอจากไป

บท เพลง ๆ นี้ ทดแทนคำนั้น ที่ก็ไม่รู้ว่าต้องพูดมัน ในวันพรุ่งนี้ หรือในทุกวัน เพื่อให้เธอรู้ว่าเธอนั้นสำคัญกับฉันแค่ไหน รู้ตัวบ้างไหม รู้ตัว...

จะดำก็ดำแต่ตัวไม่ใช่หัวใจ รูปร่างหน้าตายังไงแต่ก็รักจริง ถ้าได้ลงเอยกับใครก็จะไม่ทิ้ง ถ้ารักกันจริง ก็บอกกันมา ว่าอยู่ที่ไหน ก็ได้แต่รอร้อรอ...