ถ้าเป็นแฟนฉันแล้วเธอจะรู้ว่าคนไม่หล่อ มีไรให้เธอจะพอ ค้นหาข้างอีกมากมาย คนไม่น่ารักจะไม่หนักใจ ให้น้องยำตาย แต่ฝันจริงใจยังไม่หาย แต่เธอ

สุดท้ายต้องรักเธอข้างเดียวอยู่เรื่อยไป ให้ทำยังไงก็ไม่มีทางบอก เธอเลย ทำได้เพียง อย่างที่เคยบอกรักแค่เพียงในใจ แม้ความจริงต้องช้ำสักเพียงไหน...

ปีนลงกลับมาคว้าผ้าเสื้อใส่ ฉันทนไม่ได้ ต้องไปให้ไกลลูกตา จะไปให้พ้น เกลียดคนที่ห้องเบอร์ห้า อยู่ทำไมให้ช้ำอุรา ลาแล้วลาเบอร์ห้าหลอกลวง

ขอบฟ้าเธอต้องกลายเป็นเขาที่พาไป ทุกสิ่งที่ฝันกันเอาไว้ จบแล้วไม่เหลือสักอย่าง ฉันทำได้เพียงแค่เท่านี้ มาส่งเธอได้แค่ครึ่งทาง ก็คงต้อง ยอมรับ...

จบแล้ว รักที่ให้เธอ เหนื่อยล้ามามากพอ จนยอมต้องปล่อยไป ถึงเธอดีเพียงใด ฉันคงไม่เข้าไปสนใจ แม้อยากจะกอดเธอขนาดไหน แต่ในวันนี้ ฉันคงต้องยอมปล่...