เคยวาดเอาไว้ในทุก ๆ สิ่ง แต่ชีวิตจริงปลุกให้ฉันต้องตื่น และฝืนตัวเองให้ลุกขึ้นยืนอีกครั้ง ยังคงเก็บไว้ที่เธอให้กัน ข้างเธอตอนนี้ถึงแม้ไม่มีฉัน

ถึงปาดังเบซาร์ เสียงกอรีแว่วมามองนภามืดคล้ำ พรุ่งนี้คงไปถึงที่ซึ่งแดนไกล ในหัวใจเต็มไปด้วยความหวัง เมื่อชีวิต ยังคงสู้อยู่ต่อไป ต้นยางสูงสาย...

เรื่องฝีมือทำกับข้าวใครไม่สู้ฉัน คนเขาเลื่องลือกัน ทั้งเหนือใต้ วันนี้รวมกลุ่ม กันทั้งหนุ่มสาว ทั้งอาหารหวานคาว ทำไว้ ไม่ต้องลงขันกินกันเถิด...

คงต้องเป็นแสงของนีออน ที่แผดเงาสะท้อนของบางตอนนั้นจางไป คงเพราะขอบฟ้าที่กว้างไป ที่ทำให้เราต้องกลายเป็นแบบนี้

แต่เพราะ ฉัน นั้นเป็นคนเข้าใจ อะไร ไม่ยากเย็นเท่าไร แค่เพียงเธอต้องไป ก็เท่านั้น ฉัน ขอ แค่เพียงเธอพูดมา ว่าความ รักฉันมันไม่มีค่า ถึงเวลาทำ...