ให้คนที่ผิดมันเป็นฉัน และคนที่ทิ้งเธอคือฉันเอง ไม่ต้องกลัวไม่ต้องเกรง หากใครถามก็บอกเค้าไป บทผู้ร้ายส่งมาให้ฉัน สิ่งสุดท้ายฉันทำเพื่อเธอ

ทุกคืนหลับยังไม่ลง เฝ้าแต่คิดถึงเธอเสมอ ไม่มีสิทธิ์ได้พบเจอ จบไปแล้วต้องยอมเข้าใจ เหมือนทุกสิ่งถูกสร้างมา จบด้วยการจากลา เหมือนโชคชะตา กำหนด...

ก็เพราะว่าเธอน่ารัก ขึ้นทุก ๆ วัน จนไม่อาจเปลี่ยนใจฉันที่มีให้เธอได้เลย ฉันก็คงต้องบอก ฉันรักเธอ เหมือนเคย ต่อให้โลกจะหมุนสักเท่าไหร่

เธอมีเอกลักษณ์ในตัวเอง และเธอก็ช่างน่ารักไม่เหมือนใคร ชอบทำให้ฉันเผลอคิดไปไกล ชอบทำให้ฉันเผลอคิดไปเอง เอกลักษณ์ในความงาม แม่ทรามเชยข้าเคลิ้มไป

กลับมาบ้านเชียงใหม่เมื่อไร เหมือนได้คืนสู่เขาลำเนาไพร หัวใจชื่นบาน เสียงนกร้องไก่ขันประสาน พาจิตวิญญาณ ดิ่งสู่ภวังค์ ที่ขาดหาย