คนเป็นพ่อหม้าย เหมือนฟ้าสั่งให้ใบแดง หัวใจเหี่ยวแห้ง สาวแก้มแดงมองเมิน ทุกห้องหัวใจ ไม่มีสาวใดอยากเดิน พ่อหม้ายมือสองเขาเมิน คงต้องเดินเดียว...

เเละวันพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร ถ้าเราทั้งสองคนต้องจากไป เธอจะคิดถึงกันบ้างไหม เวลาที่เราไม่เจอกัน ตัวฉันก็พอเข้าใจ หมดเวลาแล้วเธอคงต้องไป

ทำครัวก็กูนี่ ล้างจานก็กูนี่ ชักผ้าก็กูนี่ ที่หลับที่นอนก็กูนี่ อะไรก็กูนี่ นั่นเมียคนดีนั่งกินนอนกิน อยากไปถือศีลให้สิ้นเวรกรรม

คงอีกนานเหมือนกัน หัวใจจะหายอักเสบ ถึงจะเจ็บเจ๊บเจ็บ อย่างไรก็ขอบใจเธอ ที่ช่วยสั่งช่วยสอน หัวใจคนเซ่อ พระคุณของเธอ จะจดจำฝังใจจนตาย

แค่เธอบอกว่ารักซักคำจะได้ไหม หรือช่วยพูดอะไรที่พอจะทำให้รู้สึกดี หรือเธอพูดมาเลยว่าไม่รัก ว่ารำคาญก็ยังดี ดีกว่าเฉยไปอย่างนี้แล้วก็ทิ้งไป