จากไปแล้ว ไม่เคยคืนคอน เจ้าไม่ย้อนหวลคืนให้หงอย ให้มันพ้นผ่าน ไปกับการรอคอย โชคของคนบุญน้อย เฝ้าคอยแต่ความผิดหวัง

เพียงไม่ถึงร้อยปี บ้านเรือนก็ทุบป่น ตึกสุง ๆ ไม่ทนเท่าภูเขา ไยมนุษย์หลงทาง ทำลายรกกำเนิด ธรรมชาติ เจ้าเอยน้ำตาตก ยามที่ฟ้าสิ้นฝน คนเราคงสิ้นใจ

นั่งเพียงคนเดียว ใจมันก็ลอยกลับไปมีคนนึงที่ฉันนั้นรักหมดใจแต่เขาจากไป และฉันยังคงนั่งตรงมุมเดิมยิ่งเติมให้เหงาจับใจเตือนตัวเองแต่มือมันเผลอก...

ไม่รู้จะทนได้นานเท่าไร อ้างว้างเดียวดายมานานนับปี ต้องทนเหงา อยู่อย่างนี้ อีกนานสักเท่าไร โลกนี้มีคนตั้งกี่ล้านคน แต่ฉันคือคนที่ต้องเหงาใจ ห...

มอบ ใจ แหละกาย ทุกสิ่งมั่นหมาย ถึงตัวตายมิคลายรักก่อน สู้ทนอ้อนวอน ยอมฝันในยามหลับนอน ทนกอดหมอนนานมา หากฝันฉันไม่หลอกหลอน