บ่ฮู้ว่าชาติที่แล้ว ย้อนเหตุผลหยัง ความผิดหวัง มันจั่งเลือกอ้าย เจ็บปวดร้าว ทุกข์ยากฮ้าย ให้อ้ายตายแบบบ่มีเจ้า บ่ฮู้ว่าชาตินี้ อ้ายผิดอิหยัง...

ก็มาดิคะจะมัวจะซ้อมจะมองเฮ็ดหยัง ก็อยู่เป็นโสดลำพังลองเฮ็ดคือจั่งคำเว้าเบิ่งดู้ ก็หย่างเข้ามาดิคะมาแม้น้องถ่าอยู่ เว้าปานนี้หนะสูยังบ่ฮู้แหน...

อ้อมอกแม่นี้ ยังรอซับน้ำตา ให้ไหลพรั่งพรูออกมา ให้ความเศร้าจางหายไป อกแม่นี้ แม่ธรณีที่ยิ่งใหญ่ รองรับความทุกข์ไว้ ให้น้ำตาเหือดหายในพื้นดิน

อยู่ตรงนี้เพื่อรอแต่เธอ เพราะคำหนึ่งคำว่ารัก ไม่ปล่อยให้ฉันไป อยากให้รู้ว่านานแค่ไหน มีคนแทบขาดใจ ขอให้เธอโปรด เข้าใจ หัวใจคนรอ

อยากจะเห็นคนดีของเธอ คนแบบไหนที่เธอรักจริง ที่เธอจะ ไม่ทอดทิ้งไม่ทำให้เขาเสียใจ หากว่าฉันรักเธอไม่พอ ดีไม่พอจะไม่โทษใคร