จนมาเห็นกับตา จนพาใจมาเจ็บ ฉีกบ่มีหม่องเย็บ หัวใจที่ให้เจ้า เว้ากะเว้าบ่ได้ จนมาพ้อ จัง ๆ เจ็บปานถืก ตีนถั่ง อุกอั่งปานผีบ้า คิดว่าเขาสิฮำฮอ...

โอ้ความรัก นั่นอยู่ไหน ใยจึงไม่เห็น มองหาเช้าเย็น มิพบพาน ใจเอ๋ยใจเรา โฉดเขลาหรือนั่น ปล่อยรักนั้นให้เดินผ่านไป หากฉัน เพ่งมองตาเธอให้ลึกหน่อย

เราเองก็คบกันมานาน มันก็นานนานพอจะรู้ดี ไม่เคยจะคิด อะไรกะใครเลยสักที ก็เธอน่ะดีออกอย่างนี้ ยังไปรักใคร ถ้าไม่รักเธอแล้ว จะให้ไปรักแมวที่ไหน

แม่ก็ตกใจ พอเห็นแผลเท่านั้น อุทานว่า ต๊ายตาย แล้วลูกกู สำลีอยู่ไหน ยาแดงอยู่ไหน เอายาหม่องมาทาถู ฉันมองพัดลมอยู่บนเพดาน

เชื่อว่าที่ตรงนั้น เธอยังพร้อมจะฉันอยู่ แล้วที่สุด ก็รู้เธอรอไม่ไหว เจอเพียงแค่รอยน้ำตา หยดบนนาฬิกาที่ตาย ให้ฉันได้กอดมันไว้ และบอกว่ารักเธอ