อย่าหาทำ อย่าทำให้ใจต้องเจ็บ กว่านี้ ให้เขาไปดีเถิดเธอ อย่าหาใคร มาทำให้ใจต้องเจ็บ อีกที แค่ไม่มีใครสักปี ไม่ตายหรอก

ฉันรักตัวเอง เท่าที่รักเธอ ไม่เคยพูดเพ้อ ก็เธอคือลมหายใจ อยากย้ำว่าสัญญา จากนี้ทั้งหัวใจ จะมีไว้ ให้เธอเพียงผู้เดียว อยากย้ำว่าสัญญา จากนี้ท...

แต่ความจริงคือ ดาวมีไว้เบิ่ง อ้ายเอื้อมบ่ถึง ดอกเด้อหัวใจของน้อง หลับตาฝันอ้ายจั่งได้กอด ยามคึดฮอดได้แต่หลอยมอง ไร้วาสนา ได้เป็นเจ้าของดาวนั่น

เหยี่ยวยังไหวหัวใจสั่นคลอน หมู่ตัวหนอนทรุดใต้สะเทือน พายุร้ายร่ายมนต์เชือดเฉือน คือเสียงเตือนแห่งพงพนา คือเสียงเตือนของกาลเวลา

แต่ดูเหมือนเธอผู้สูงเกินจะไขว่คว้า และดูคล้าย เธออยู่ไกลออกไปทุกที ก็เธอนั้นเป็นแค่ฝัน ไม่เห็นมีจริงสักที หลับตาฝันดี ตื่นมาไม่มีแม้เงาเธอ