พอทราบอายุขวัญตา น้อง เอ๋ย พี่มา นั่งทำตาปริบ ปริบ น้องอายุ สามสิบ สามสิบ ทำไมยังสวย ยังเต่งตึงตึงตัง น้อง เอยขาวจัง ขาวดังอาม่วย ยิ้มยังหวา...

แค่คนหลายใจ  มีแฟนหลายคนช่างเถอะ คนดีมีเยอะ  แถวนี้ยังมีให้หวัง ในยามทุกข์โศก  โลกเหมือนว่าใกล้จะพัง อย่างน้อยคนโต๊ะ ข้าง ๆ  ก็ยังหวังดีกับเธอ

อยู่คนเดียวใช่ไหมหรือเค้าอยู่ตรงนั้น หากว่าเป็นอย่างนั้นฉันคุยได้ไหม อยากให้รู้ว่าเหงาคิดถึงแทบขาดใจ เก็บในใจไม่ไหวถึงโทรบอกเธอ

ให้มันเป็นเพลง บนทางเดินเคียง ที่จะมีเพียงเสียงเธอกับฉัน อยู่ด้วยกันตราบนาน ๆ ดั่งในใจความบอกในกวี ว่าตราบใดที่มีรักย่อมมีหวัง

คงเป็นรอยบุญมาหนุนนำ รอยกรรม รอยเกวียนหมุนเปลี่ยนเสมอ ให้เราได้มาเจอะเจอ ฉันและเธอ พบกันร่วมสุขสมดังรอคอย