สัญญา สัญญาบ้านทุ่ง ลืมคลองลืมคุ้ง ลืมทุ่งลืมรักสองเรา ชะเง้อรอ ยิ่งรอยิ่งคอยยิ่งเหงา กลายเป็นสัญญาเศร้า เศร้า เมื่อเธอนั้นลืมวาจา

ปากเธอแข็งรู้ไหม แต่ว่าฉันก็รับไหว ด้วยหัวใจที่รอ ได้แต่หวังสักครั้ง คำเดียวก็พอ อยากได้ยินว่ารักกัน ใจคนเรายากเย็นเกินไป ไม่เห็นต้องทำให้ยา...

เกิดแล้วตาย อีกกี่ครั้ง ยังไม่มีสิทธิ์ จะคิดว่าเรา ต่างเป็นคู่กัน เกิดแล้วตาย อีกกี่ครั้ง ยังไม่เทียมทัน เธอกับฉัน ต่างกันเหมือนฟ้าดิน

แค่เรารู้กันดีแค่เพียงในใจ สองคนเท่านั้นก็คงเพียงพอ มันเกินกว่ารัก มันมากกว่าคำพูดจาใดใด ไม่จำเป็นที่เราต้องเดินจูงมือ แค่ใกล้กันมันก็ดีมากพอ

เพราะว่าฉันนั้น อิจฉาเหรอว่าสุขใจ น้ำตาที่ไหลนั้นไหลมาจากจุดไหน เป็นเพราะฉันเสียใจ หรือเป็นเพราะฉันชื่นชม ที่ได้เห็นเธอกับเขา รักกันขนาดนี้ ...