อ้ายมันคนพอกะเทิน กะโหลกกะลา บ่สมเจ้า สิเอาอีหยัง ไปสู้กับเขา อ้ายมันกระจอกเกิน ได้เบิ่งเจ้าบินเจิดอยู่เทิงฟ้า อ้ายคนอยู่ต่ำ พรรษาบ่เถิง

แล้วเธออยู่ไหนโปรดกลับมา อยากให้อยู่ตรงนี้เพื่อสบตา แต่มันคงไม่มีวัน มันคงไม่มีวัน ที่เธอจะกลับมา กอดกับความเหงาไม่มีใคร

คนที่รักร้างไกลนั้นเจ็บไม่นาน คนไม่รัก ใกล้กันช้ำใจยิ่งกว่า แต่ว่าหนทาง ทางของคน ไม่มีให้เลือกเท่าไหร่ เจ็บสักเท่าไร ก็ต้องรับมา เจ็บปวดเสมอ...

จะกี่ร้อน กี่หนาว มีลมฝน จะหกล้ม คุกคลาน สักเท่าไหร่ แต่มึง ก็ยังมีกูเสมอ ไม่ว่ามัน จะนานสักแค่ไหน คำว่าเพื่อน ยังคงไม่เสื่อมคลาย จากนี้ จนว...

ส่งอมยิ้มให้เธอ ทั้งหวานทั้งเปรี้ยว มีความหมายนิดเดียว แต่ก็ชื่นใจ ส่งความรักให้เธอมากมาย มอบให้เธอไป ทั้งหัวใจส่งให้เธอ