ให้ยืนตากฝน จนเปียกไปถึงหัวใจ ให้มันเป็นไข้ ให้ยืนหนาวตายหน้าบ้านของเธอ เมื่อเธอตื่นมา จะพบว่ายังมีใครรอเสมอ เผื่อว่าเธอจะยอมเห็นใจ คน ๆ นี้...

และฉันก็รู้ตัวดีว่าไม่มีทางไปสู้เขา ฉันขอ เพียงแค่ขอ ให้ได้อยู่ตรงนี้ คงไม่เป็นไรหรอก น้ำตาที่ไหล คงไม่เป็นไร ถ้าได้มีเธอต่อไป แค่ต่อเวลาที่...

ถามเธอว่าจะลองนับหนึ่ง ด้วยฉันไหม ลุกขึ้นอีกครั้ง แล้วเดินไปเคียงกัน ฉันเดินไปกับเธอ แล้วเธอไปกับฉัน อย่างนี้ ก็ไม่หวั่น ก้าวกันไปให้ถึงหนึ่...

ไอ้เรามันเป็นแค่เซ็คกันแฮนด์ แล่นต่อไปก็ไร้น้ำยา ถูกจับโยนโด่งโละทิ้งมา นิจจา ไม่เคยมาสนใจ ไอ้เรามันเป็นแค่เซ็คกันแฮนด์ ติดป้ายแขวนรอรับช่วง...

ลมร้อนโรยลา ฝนฟ้ามาเยือน ดั่งสัญญาณเตือนคืนถิ่นอีสานบ้านนา ผู้หนุ่มผู้สาวขอกล่าวคำอำลา เข้าฤดูทำนาขอคืนถิ่นดินเดิม ถึงฤดูการหว่านไถปักดำ