บ่กล้าไปเด็ดดอกฟ้า บุญผลาบ่สม พอได้ โจมแขน ผูกฝ้าย บ่กล้าปีน กล้าป่าย อ้ายย้านตกลงมาตาย ย้านเจ้านั้นอายคน วาสนา อีกา มันคงบ่เหมาะสม หงส์ขาว ...

เมื่อเราต้องห่าง ยิ่งนานนาน อาจลืมกันเลยไม่แน่ใจ ตอบหน่อยได้ไหมตอบฉันหน่อย ว่าเธอคิดถึงกันไม่ต้องหวานต้องแหววหรอก อยากถามแค่ให้เธอตอบหน่อยได...

บ่อย ๆ นาน ๆ จะมี บอกอีกคงไม่เป็นไร ก็หมดทั้งหัวใจฉันยกให้เธอทุกวัน มีแต่คำพูด เดิม ๆ ที่บอกเธอมาเนิ่นนาน อย่าเบื่อก็แล้วกัน กับคำว่าฉันรักเธอ

ฉัน... จึงจำตัดใจ หลีกทางห่างไกล หนี ภาพคอยบาด ตา จงโชคดี ดั่งที่ปรารถนา ถึงฉันคนไร้ค่า คงมีวันหาได้ใหม่

บอกกับฉันได้ไหม จะเป็นไปได้รึเปล่า บอกว่าความรักเรา นั้นจะยังมีสิทธิ์จะเดินต่อไหม บอกเถอะบอกกับฉัน ควรตั้งความหวังไปถึงเมื่อไหร่