ถ้าความรักคือต้องทน ถ้ามันต้องเหนื่อย แล้วไม่ได้อะไร ทำแล้ว ฉันทำทุกทาง ไม่มีค่าใด ถ้าการรักใครสักคน มันทำให้เจ็บ

ยายบ้าเอ๋ยยายบ้า ยังทำหน้าที่ของแม่ รักลูกจริงรักแน่ ไม่เปลี่ยนแปรจนชั่วชีวา เปิดนมให้ลูกหมาดูด เห็นแล้วสุดเวทนา ปากแกก็เรียกลูกจ๋า ลูกจ๋ากิ...

ธรรมดาเวลาฟ้าครึ้มเมฆหม่น พายุฝนอยู่บนฟากฟ้า คงไม่นานตะวันสาดแสงแรงกล้า ส่องให้ฟ้างดงาม หากตะวันยังเคียงคู่ฟ้า จะมัวมาสิ้นหวังทำไม

จักรวาลกว้างใหญ่ไพศาล แต่ว่างเปล่า ว่างเปล่า เหงาเหลือเกิน โอที่รัก วันนี้เพราะไม่มีเธอ ในช่วงเวลาที่มีผู้คนมากมาย สับสนวุ่นวายห่างไกลไม่มอง...

เธอทำไมมากลายเป็นแบบนี้ เคยเป็นที่หนึ่ง อุตส่าห์คิดถึง ๆ ๆ ๆจะตาย เธอมากลายเป็นใครก็ไม่รู้ ที่ไม่ค่อยเหมือนเดิม และคนอย่างฉันจะอยู่ได้ไง