พาดพิงจนตีนต้องมาทวงสิทธิ์ อย่าคิดว่าตีนนั้นไม่ดี ถ้าไม่มีตีนเดิน มนุษย์ก็ไม่เจริญ อย่าประเมินต่ำไป ตีนนั้นเป็นของสูง ไม่ใช่ของต่ำ หมาข้างบ้...

ตอนนี้เรื่องราวที่พ่อเฒ่าแกเล่าให้ฟัง มีแต่เพียงความหลังกับของที่ครั้งแต่ก่อน ข้าวของมันแพงจนสิ้นแรง คนคอน

โรงเรียนมีครูหนึ่งคน ครูผู้เสียสละตน อดทนอยู่ห่างไกลความสบาย ใช่จะวอนให้เห็นใจ ความสำนึกต่อเพื่อนไทย ไทยกับไทยใยแตกต่างกัน

เป็นกุลสตรีที่รักสนุก ชอบไปบุกตามผับตามบาร์ ฉันชอบคุยกับคนแปลกหน้า ชอบเฮฮาแต่ไม่บ้าผู้ชาย คุณพ่อคุณแม่ท่านอยู่ในใจ ประเดี๋ยวกลับไปกราบรายงาน...

อย่าร้อง... ไห้เลย อย่าเอ่ยถ้อยคำใด ๆ ให้เศร้า ถ้ารัก แล้วจงลืม ลืมความเสียใจ เมื่อจำต้องจาก พรุ่งนี้จะทำอย่างไร ไม่มีกัน