กาลครั้งนึง หนังสือเล่มหนึ่ง มีชื่อว่า "ฉัน" บทหนึ่งบทในนั้น มีผู้ประพันธ์ คือฉันและเธอ เนื้อความข้างในได้กล่าว ว่าข้าพเจ้าจะรักเสมอ

ต่อให้เธอดีให้ตาย ยังไงอ้ายก็ไม่สน รสชาติความเจ็บที่โดน มันเกินทำใจ ต่อให้เธอดีแค่ไหน อ้ายกะรับบ่ได้ บ่ต้องทำท่าเสียดาย โอกาสเริ่มใหม่มันคงบ...

สบายดีหรือเปล่า เพื่อนเราไปถึงไหน อาจเจอพบเพื่อนใหม่ ถูกใจเหมือนในฝัน เพราะเวลา ที่พาเราพบกัน แล้วเวลา ก็พาเราจากกัน

อ้ายคุยบ่แข็ง อ้ายคุยบ่แข็ง อ้ายเว้าบ่เก่ง ย้านล้มเป๋งเส๋ง เว้าซื่อ ๆ หล่อน ๆ อ้ายคุยบ่แข็ง อ้ายคุยบ่แข็ง อ้ายเว้าบ่เก่ง อย่าเฮ็ดหน้าเค่ง ภา...

โอ้ฟ้าไม่เมตตา ต้องจำจากจร บ้านเกิดเมืองนอนที่เคยสุข พี่ป้า น้าอา ใช่จะอยาก จากไอ้ทุย อีรวงบ้านนา แต่ต้องจากมา จากบ้านนา ด้วยรักฝังใจ