หมอนใบเดิมใบเก่าใบนี้ อ้ายต้องขอโทษที ที่มันมีฮอยน้ำตา เพราะคำสั่งสวรรค์ หรือจังใด๋ น้องจึงต้องจากลา บ่กลับมานอนเล่าความฝันคือจังวันก่อน

ไม่มีแล้วใคร คอยโทรหากัน ไม่มีเสียงเธอคอยบ่นทุกวัน เปลี่ยนคนหลงลืม ให้เป็นคนหลงทางเมื่อขาดเธอ เพิ่งจะมองตัวเองแต่ก่อนเคยละเลย

ขอหอมแก้มก่อนได้ไหม เล่าแก้มแดง มัดจำไว้ก่อนเถิดน้อง กลัวเปลี่ยนแปลง ใช่ว่าพี่กลั่นแกล้ง แก้มแดงแม่สาวมอญ เจ็ดริ้วเอย เจ็ดริ้วจอมขวัญ

รัก เมื่อกลายเป็นขม สร้างความตรอมตรมกับสองฝ่าย หญิง ต้องการทำร้าย ร่างกายตัวเองประชดชาย โอ๊ย ไม่ยักตาย แต่โหดร้าย กว่าความตายมากมายนัก

ชะนีน้อย ๆ มันก็ห้อยกิ่งไม้ ร้องรำพิไรอยู่บนยอดยาง บ้างหวนพระทัยให้ละทาง คิดถึงสุรางค์ที่เคย เลี้ยงสอน เอ่ยแจ้ว ๆ ว่าแว่วเสียงเสนาะสำเนียงชะ...