กูจำบ่ได้แล้ว ว่ากูกับเขาคบกันวันแรกเป็นวันอาทิตย์ แต่กูเลือกคนผิด เค้าทำหัวใจกูพังเพ กูจำบ่ได้แล้ว ว่ากูกับเขา กะ (นั้น) เลิกกันมาเก้าเดือน...

ฉันทิ้งโอกาสสุดท้าย ต่อให้ร้องอ้อนวอน ฉันย้อนเวลาไม่ได้ ฉันทิ้งไป ไม่เหลือโอกาสสักครั้ง ยิ่งได้เห็นทั้งเขาและเธอช่างมีความสุข

แดดจาง ๆ ที่เคยส่องแสง รำไร ไม่นานก็จากไป ไม่ร่ำลา เหมือนเธอที่หายไป รักเราที่สายไป คำร่ำลา ดั่งแสงสุดท้าย คว้าเท่าไร ก็ไม่ทัน

ขอจอง คนดีอย่างน้องไว้เป็นแรงใจ จะทำให้เธอเห็นค่าให้ได้ ฝันที่อยู่ไกลจะสู้ให้เธอ ไหนๆ ชาตินี้ เกิดมาทั้งทีก็ได้รักเธอ จะก้าวสู่หวังมีกันเสมอ...

หลับทั้งน้ำตา เห็นก็แต่ภาพเธอ กับคำที่ย้ำว่าเธอ จะไม่ไปรักใคร หลับทั้งน้ำตา คิดถึงเธอมากมาย อ่อนแอร้องไห้ในใจ กี่คืนที่พ้นไป หลับทั้งน้ำตา