ให้ลูกน้อยไปหมดเลยทั้งใจ ใครที่ไหนมาแทน ทั้งที่เธอเองแสนจะเหนื่อนล้า นี่แหละหนาแม่คน ต้องอดทนมากมาย ยามเมื่อเธอเสียใจ ใครจะรู้ ใครรู้

เธอบอกให้ลืมให้หมด ลืมใจที่เคยรักกัน ลืมความผูกพัน ที่มีให้กันมานานเกินไป เธอบอกให้ลืมให้หมด ลืมคนที่เคยรู้ใจ ทุกสิ่งเปลี่ยนไป เธอไม่มีใจให้...

อาจมีค่าเพียงหยดน้ำ สักวันจะกลายเป็นฝน พรมลงในใจของเธอ อยากขอให้เธอรักฉัน เพราะฉันให้เธอ ให้เธอหมด ใจ เพิ่งจะรู้ ความจริง รักเธอมันมีความหมาย

เพราะว่าฉันเองเคยมีความลับบางอย่าง มันก็ยังเคยเป็นปมด้อยในใจได้แต่ปิดบังกลัวใคร ๆ จะรู้ แล้ววันนึงเธอมาพบความจริง เธอก็ยังยืนยันว่าไม่เป็นไร...

ได้แต่ขอเวรกรรมจงตามเธอไป อยู่แห่งไหนสักวันคงตามทัน ให้ความช้ำตามไปเตือนใจซะบ้าง เจอะความผิดหวังรุนแรงสักครั้ง