เกิดเป็นมอเตอร์ไซค์รับจ้าง นั่งข้างทางคนก็มองว่าไม่ดี ส่งเธอไปทุกทาง ไปได้ทุกที่ ยังไม่มีใครจะมาสนใจ ก็ไม่หล่อ ไม่รวย เหมือนใคร ๆ

อยู่บนโลกเดียวกัน มีเพียงชั้นบรรยากาศเป็นหลังคา อยู่ในเช้าวันจันทร์เดือนพฤษภาเดียวกัน เธอและฉันส้นเท้าก็เหยียบบนพื้นดิน

เธอมองแต่เหมือนว่า เธอไม่เคยเห็น เธอฟังแต่เหมือนว่า เธอไม่เคยได้ยิน บอกได้ไหมให้ฉันทำไง ต้องพยายามสักเท่าไหร่ เธอจึงจะเห็นและจึงจะเข้าใจ

คือผืนทรายที่โอบทะเลไว้ จะวันใดมั่นคงเหมือนดังที่เป็น อยู่เคียงข้างเธอ ใจไม่ไหวเอน และยังคงชัดเจนอย่างนั้น

อยู่ตรงไหน เปรียบเหมือนอยู่ในป่าช้า อยู่กลางแสงจ้า เหมือนคนนัยต์ตาไม่เห็น เบิ่งตาลอยคอยรักทั้งเช้าทั้งเย็น พิษรักมันบีบมันแค้น ไม่เป็นอันกิน...