ความเยือกเย็นกลืนใจขุ่นมัว บ่ฮู้ กำลังหวาดกลัวอีหยัง ย่านต้องใช้ชีวิตลำพัง  ฝืนอยู่ต่อไปโดยบ่มีเจ้า ย่านต้องกลายเป็นคนถูกลืม กลัวน้ำตาซึมไปจ...

จังใด๋ จังใด๋ กะให้ไปดีกับเขา จากนี้ในคำว่าเรา สิบ่มีเงาอ้ายคือผ่านมา ฮักอ้ายแพ้น็อก สิเช็ดเองดอกทุกหยดน้ำตา ส่งทางด้วยข้อความลา จบด้วยคำว่า...

ต่อให้สายฝนกระหน่ำ เส้นทางขวากหนามมากมาย บาดเจ็บมีแผลเจียนตาย แต่ใจต้องแกร่งเหมือนดั่งสิงห์

โอป่าซางเจ้าเอ๋ย เพิ่งเคยได้ไปครั้งเดียว หัวใจโน้มเหนี่ยวรัญจวน เพียงได้เห็น เสมือนเป็น บุญชักชวน ใจฉันป่วน เมื่อหวนคิดถึงป่าซาง

ไม่เคยจะมองไม่เคยจะเห็นคุณค่า ไม่เคยใส่ใจกับคำว่ารัก ก็เพิ่งได้รู้ถึงความเจ็บปวด ที่ในวันนี้ไม่มีเธออยู่ ปวดร้าวแค่ไหน ถ้าในวันนั้นฉันเพียงเ...