นี่แหละ เป็นฉบับสุดท้าย จะไม่ขอวุ่นวาย ตามสบายเถอะนงพงา ไม่มีอะไร มอบให้ในวันวิวาห์ ขอให้โชคดีเถิดหนา ขออำลาเธอด้วยเสียงเพลง

มองเห็นไฟไหม้ บ้องเป็นควัน ดังหนึ่งเมฆสวรรค์ มีตะเกียงดังเหมือนจันทร์ส่อง ยามจะนอนก่ายกอดประคอง มีคู่ สุดรักคือบ้อง ชวนให้ฉันปองคือบ้องกัญชา

ฉันคงต้องบิน เข้า ไปในกองไฟ ทั้งทั้งที่รู้ ว่าคงต้องไหม้ เธอเป็นกองไฟ ฉันเป็นแมลงเม่า มอด ไหม้ ไปจนตัวตาย ผ่านมานานแล้ว จากวันเธอจากไกล

รักคุณหมดหัวใจ แม้ว่าคุณจะอยู่ที่แสนไกล ให้บางสิ่งในใจพาเราไปพบ กับคนที่ถูกใจ แม้จะอยู่ที่ใด แม้อะไรจะเกิดจากนี้ไป ผมเพียงอยากจะขอรักคุณได้ไหม

พลีร่างให้ชายชมเพลิน หวังเงินยาไส้ เพียงขอใช้จ่าย เมื่อยามอับจน จิตใจของเธอเพริศพริ้ง กว่าหญิงหลายคน สู้ยอมดิ้นรน พ้นทางอดตาย